4.امام سجاد(ع) قدمها و ساقهای مبارکش به واسطه زیادی سرپا ایستادن در نماز ورم کرده بود.(بحارالانوار،ج5 ص23)

5.نماز امام باقر(ع) زبانزد خاص و عام بود. وقتی سر از سجده برمی داشت پیشانی مبارکش خیس اشک بود.

6.امام صادق(ع) در آخرین لحظه شهادت به بستگانش فرمود: «همانا شفاعت ما به کسی که نماز را سبک بشمارد نمی رسد.» (انوار البهیه، ص80،179)

7.امام موسی بن جعفر(ع) در زندان "سندی بن شاهک" سجده های طولانی داشت. (ارشادالقلوب،ص277)

8.امام رضا(ع) به دعبل خزاعی از خز خلعت نمود و فرمود: «این قبا را نگهدار به تحقیق در آن هزار شب و در هر شب هزار رکعت نماز خوانده ام و در آن هزار مرتبه قرآن را ختم کرده ام.» (بحارالانوار،ج82 ص309)

9.امام جواد(ع) در صحن مسجد پای درخت سدری که میوه نمی داد وضو گرفت و نماز مغرب را خواند. مردم دیدند آن درخت به برکت امام میوه آورده است. (ارشاد، ص304)

10.حضرت امام هادی(ع) چون شب داخل می شد سجاده اش را بر حصیری می انداخت جبّه ای پشمین می پوشید و به عبادت و نماز مشغول می شد و ساعتی از نماز و عبادت با معبود خود باز نمی ایستاد.

11.حضرت امام حسن عسگری(ع) آنقدر به نماز علاقه داشتند که جاسوسان معتمد عباسی گزارش دادند: روزها را روزه می گیرند و تمام شب را به نماز مشغول هستند.

12.حضرت مهدی(عج) در روز ظهور به اذن پروردگار به مسجدالحرام می رود و پشت مقام ابراهیم(ع) و رو به کعبه، می ایستد و دو رکعت نماز می گذارد و سپس اعلام ظهور می کند. (داستانها و حکایتهای نماز، ج1 ص37)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: